د قربانۍ د اختر لمونځ
د قربانۍ د اختر لمونځ د دې مبارکې ورځې یوه مهمه برخه ده چې مسلمانان په ټولې نړۍ کې په ګډه ادا کوي. په هرات کې هم دا لمونځ په لويو جوماتونو او عامه ميدانو کې د خلکو په پراخ ګډون سره ادا کېږي. دا لمونځ د الله (ج) د حکمونو منل او اطاعت ښيي، او د مسلمانانو ترمنځ د يووالي او همغږۍ روحيه پیاوړې کوي.
د خپلوانو او دوستانو لیدنه
د قربانۍ د اختر بله دودیزه برخه دا ده چې خلک خپل خپلوان او دوستانو ته د مبارکۍ لپاره ورځي. په دې ورځ، خلک يو د بل کورونو ته د خوشحالۍ لپاره ځي، يو بل ته اختر مبارکي وايي، چې دا دود نه یوازې د اړیکو نږدې کولو لامل کېږي، بلکې د مینې او صله رحم د پیاوړتیا سبب هم ګرځي.
د نوو جامو اغوستل
د نوو جامو اغوستل د قربانۍ د اختر له پخوانیو او څرګندو دودونو څخه دی. خلک، په ځانګړي ډول د هرات اوسېدونکي، د اختر لپاره نوې او ښکلې جامې اغوندي څو دا ورځ له خوښۍ او تازهګۍ سره پیل کړي. د نوې جامې اخیستل د یو نوي پیل نښه ده، او د ښکلا او خوښۍ هڅه ښيي.
د وچې مېوې او خوشکبارو پیر او پلور
د قربانۍ له اختر وړاندې بازارونه د وچې مېوې لکه خرما، پسته، کشمش، مالټه او نارنجو څخه ډک وي. خلک دا شیان د خپلو مېلمنو د مېلمه پالنې لپاره اخلي. د هرات د بازار پلورونکي په دې ورځو کې ډېر بوخت او خوښ وي.
د زومانو لیدنه د ناوې له کوره
په هرات کې د قربانۍ د اختر یو بل دود دا دی چې زومان د ناوې کور ته ورځي. په دې ورځ، زومان د ناوې له کورنۍ سره لیدنه کوي. دا لیدنه نه یوازې د مینې او دوستۍ څرګندونه ده، بلکې د اختر له دودونو څخه هم شمېرل کېږي.
د ښو دودونو رعایت او د بدو عادتونو مخنیوی
کلتوري چارواکي ټینګار کوي چې د قربانۍ د اختر په ورځ باید له ناسم او ناپسند دودونو څخه ډډه وشي او پر ښو، معنوي او ارزښتناکو دودونو تمرکز وشي. د دې ورځو څخه سمه ګټه اخیستل، د اړمنو سره مرسته، صله رحم او د خپلوانو لیدنه باید د دې ورځو اصلي هدف وي.
قرباني او د وفادارۍ نښه
قرباني یوازې یو دود نه دی، بلکې د حضرت ابراهیم (ع) د فداکارۍ یادونه ده. په دې ورځ، مسلمانان د الله (ج) په لاره کې د حیواناتو قرباني کوي، چې دا د وفادارۍ او ایثار سمبول دی. د قربان شويو حیواناتو غوښه اړمنو ته ورکول کېږي، چې دا کار د ټولنیزې همغږۍ او یووالي روحیه پیاوړې کوي.
پایله
د قربانۍ اختر په هرات کې، لکه څنګه چې د نړۍ په نورو برخو کې، له دیني، ټولنیزو او کلتوري دودونو ډک ورځ ده. دا ورځ نه یوازې د جشن او خوښۍ ورځ ده، بلکې د ټولنیزو اړیکو د بیا رغونې، ایثار او همغږۍ فرصت هم دی. دا ستره ورځ د حضرت ابراهیم (ع) د فداکارۍ یادونه کوي او موږ ته د مینې، صبر، او اطاعت درس راکوي.