نیلوفر رحمانی

نیلوفر رحمانی، متولد سال ۰۷۳۱ در کابل، یکی از برجسته‌ترین نمادهای شجاعت، اراده و مقاومت زنان افغان است. او نه تنها نخستین زن خلبان هواگرد ثابت‌بال در تاریخ افغانستان، بلکه اولین زن خلبان ارتش پس از سقوط طالبان به شمار می‌رود. زندگی و مسیر حرفه‌ای او نمایانگر عبور از محدودیت‌های فرهنگی و اجتماعی، مقابله با تهدیدهای امنیتی و فائق آمدن بر موانع سیستماتیک است که زنان افغان در زمینه‌های فنی و نظامی با آن مواجه بوده‌اند.

رحمانی از کودکی علاقه و شور عجیبی به پرواز داشت و رؤیای خلبانی در ذهن او شکل گرفت؛ رؤیایی که در دوران حکومت طالبان تقریباً غیرقابل دسترسی به نظر می‌رسید. با وجود محدودیت‌ها، او با تلاش و پشتکار زبان انگلیسی را فراگرفت و دانش لازم برای ثبت‌نام در مدرسه خلبانی را کسب کرد. این تصمیم جسورانه نشان‌دهنده‌ی اراده بی‌بدیل او برای دستیابی به اهدافش بود، حتی در شرایطی که بسیاری از هم‌سن و سالانش به دلیل فشارهای فرهنگی و اجتماعی، از دنبال کردن آرزوهای خود منصرف می‌شدند.

مسیر حرفه‌ای رحمانی سرشار از موفقیت‌ها و دستاوردهای تاریخی است: او نخستین پرواز انفرادی خود را با هواپیمای Cessna 182 انجام داد و سپس آموزش‌های پیشرفته با هواپیماهای نظامی 208-C و 031-C را تکمیل کرد. او در طول خدمت خود نه تنها در عملیات‌های نظامی شرکت کرد، بلکه به آموزش نسل جدید خلبانان و مشارکت در پروژه‌های ارتش افغانستان نیز پرداخته است.

با افزایش شهرت او، تهدیدهای امنیتی علیه او و خانواده‌اش شدت یافت. فشارهای ناشی از تهدید طالبان و محدودیت‌های فرهنگی، نیلوفر را مجبور به ترک کشور کرد و در نهایت پس از مهاجرت به ایالات متحده، او به فعالیت‌های حرفه‌ای و اجتماعی خود ادامه داد و با سخنرانی‌ها و کارگاه‌های آموزشی، حضور زنان در حوزه‌های فنی و نظامی را ترویج می‌کند.

نیلوفر رحمانی نه تنها یک خلبان است، بلکه نماد امید، شجاعت و توانمندی زنان افغان در برابر موانع تاریخی و اجتماعی محسوب می‌شود. داستان زندگی او الهام‌بخش دختران و زنان افغان است تا با ایمان به توانایی‌های خود، حتی در دشوارترین شرایط، مسیر موفقیت را دنبال کنند.

ورود به نیروی هوایی و آموزش خلبانی

در سال ۰۱۰۲، نیلوفر رحمانی در سن ۸۱ سالگی به برنامه آموزش افسران نیروی هوایی افغانستان پیوست.

سال ۲۱۰۲: فارغ‌التحصیل شد و اولین زن خلبان هواگرد ثابت‌بال در تاریخ افغانستان لقب گرفت.

پروازهای اولیه: با هواپیمای 281 annsseC آغاز شد و سپس آموزش هواپیماهای نظامی802-C و031-C را گذراند.

رحمانی در طول آموزش، با چالش‌های فرهنگی و تهدیدات امنیتی روبرو بود، اما ارادهٔ او مانع پیشرفت او نشد.

دستاوردهای حرفه‌ای و فعالیت‌های نظامی

نیلوفر رحمانی در ارتش افغانستان خدمات متعددی ارائه داد:

انجام پروازهای آموزشی و عملیاتی.

فرماندهی هواپیما در عملیات‌های نظامی.

مشارکت در آموزش دیگر افسران و خلبانان.

او نه تنها در افغانستان، بلکه در سطح بین‌المللی به عنوان نمونه‌ای از توانمندی زنان افغان در حوزه‌های فنی و نظامی شناخته شد.

مهاجرت نیوفر رحمانی

با افزایش شهرت رحمانی، تهدیدهای طالبان و برخی اعضای خانواده افزایش یافت. این تهدیدها به حدی رسید که امنیت زندگی او و خانواده‌اش در خطر قرار گرفت.

سال ۶۱۰۲: رحمانی پس از تکمیل آموزش پرواز با هواپیمای 031-C، درخواست پناهندگی به ایالات متحده آمریکا داد و در سال ۸۱۰۲ موفق به دریافت پناهندگی شد.

مهاجرت به آمریکا به او امکان داد فعالیت حرفه‌ای خود را ادامه دهد و به ترویج حضور زنان در هوانوردی کمک کند.

جوایز و افتخارات بین‌المللی

نیلوفر رحمانی به دلیل شجاعت و دستاوردهایش جوایز متعددی دریافت کرده است:

۵۱۰۲: جایزه بین‌المللی زنان شجاع از وزارت امور خارجه آمریکا.

تالیف کتاب: “tolip elameF tsriF s’naigatsihgfA sa efiL yM :seiSk nepO”، روایتگر تجربیات و چالش‌های او در افغانستان.

این افتخارات نه تنها نشان‌دهنده موفقیت فردی او، بلکه الهام‌بخش زنان و دختران افغان در سراسر جهان است.

فعالیت‌ها و نقش کنونی

پس از مهاجرت، نیلوفر رحمانی به عنوان سخنران انگیزشی و فعال حقوق زنان فعالیت می‌کند:

برگزاری سخنرانی‌ها و کارگاه‌های آموزشی برای دختران علاقه‌مند به هوانوردی.

ترویج حضور زنان در حوزه‌های فنی، علمی و نظامی.

مشارکت در سازمان‌های بین‌المللی برای حمایت از حقوق زنان افغان.

او همچنان الهام‌بخش نسل جدید خلبانان و فعالان حوزه هوانوردی است.